Discriminatiegronden
Discriminatie komt in Nederland voor op verschillende gronden. Ruim tweevijfde (43,2 procent) van de klachten betrof discriminatie op grond van ras, afkomst of huidskleur. Over leeftijdsdiscriminatie kwamen eveneens een hoop klachten binnen: 962. De antidiscriminatiebureaus ontvingen daarnaast klachten over discriminatie op grond van onder meer geslacht (284), hetero- of homoseksuele gerichtheid (257), godsdienst (243) en handicap of chronische ziekte (166).
Topje van de ijsberg
Het aantal van 4.247 discriminatieklachten is waarschijnlijk nog maar het topje van de ijsberg. Niet iedereen die geconfronteerd wordt met discriminatie dient een klacht in bij een antidiscriminatiebureau. Dit komt voor een groot deel door het niet bekend zijn met of het ontbreken van een antidiscriminatiebureau in de nabije omgeving. In 2007 bestreken 31 antidiscriminatiebureaus minder dan de helft van Nederland.
Maar daar komt verandering in. In 2009 treedt de Wet gemeentelijke antidiscriminatievoorzieningen in werking. Dit houdt in dat alle gemeenten hun inwoners de mogelijkheid moeten geven om voorvallen van discriminatie in de buurt te melden.
Art.1 roept alle gemeenten op om zo snel mogelijk invulling te geven aan deze wettelijke verplichting. Dat burgers melding doen van discriminatie is uitermate belangrijk. Niet alleen omdat zij dan geholpen kunnen worden, maar ook omdat meldingen inzicht verschaffen in de aard en omvang van discriminatie. Met dit inzicht kunnen Art.1 en zijn leden doelgerichte methodieken ontwikkelen tegen discriminatie.