Het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een beperking kwam in 2006 al tot stand, maar geldt nog steeds niet in Nederland! Het verdrag zegt dat mensen met een beperking net als iedereen recht hebben op een goed leven en gewoon meedoen. De Nederlandse regering heeft het VN-verdrag voor gelijke rechten voor mensen met een handicap nog niet ondertekend. Zolang dit verdrag niet door NEderland bekrachtigd wordt, kunnen mensen met een beperking zich in ons land niet beroepen op deze mensenrechten. Met deze manifestatie wil men hier verandering in brengen.
Nederland ver achter bij andere landen
In de wereld zijn er al 147 landen die het verdrag ondertekend hebben en al 94 landen die het verdrag geratificeerd hebben, waaronder de meeste Europese landen. Een ander woord voor ratificeren is bekrachtigen. Dat is belangrijk om je als land te verplichten om echt met het verdrag aan de slag te gaan. Van de landen die het nog niet ratificeerden, zijn de meeste landen wel bezig met het voorbereiden van de daadwerkelijke uitvoering van het verdrag. Slechts enkele landen hebben nog weinig tot niets ondernomen, waaronder Nederland.
Nederland heeft het VN-verdrag voor rechten van mensen met een beperking in 2007 ondertekend. Zodra het verdrag door de Nederlandse regering is bekrachtigd, moet ook Nederland er voor zorgen dat de rechten voor mensen met een beperking daadwerkelijk worden uitgevoerd.
Wat moet Nederland doen?
Mensen met een beperking zijn gewone burgers die net als iedereen meedoen in de samenleving. Iedereen zegt dat. Toch zie je dat dit niet gebeurt. Ga zelf maar eens na, hoe moeilijk het nu is voor mensen met een beperking om gewoon mee te doen op school, om werk te vinden, een huis, hobby’s uit te voeren, te reizen etc.
Ook in Nederland kunnen we er voor zorgen dat iedereen wel gewoon mee kan doen en overal welkom is. Dat gaat op drie manieren:
1.Bestaande wetten en regels moeten zo aangepast worden dat die voldoen aan het VN-verdrag en mensen met een beperking gelijke rechten geven.
2.Gemeenten, organisaties voor zorg en welzijn, bedrijven en scholen moeten zelf ook iets aan hun regels veranderen om te zorgen dat ieder mee kan doen en welkom is.
3.Mensen met een beperking moeten bovendien zelf hun stem en hun verhaal laten horen om duidelijk te maken waarom het VN verdrag zo belangrijk is en wat er nodig is.
Volgens het verdrag zijn er drie soorten aanpassingen:
Algemene aanpassing
Het Verdrag geeft aan dat de samenleving zoveel mogelijk algemeen toegankelijk moet worden gemaakt. Dan kunnen zoveel mogelijk mensen mee doen zonder specifieke of individuele aanpassing. De overheid kan bijvoorbeeld zorgen dat alle bussen en treinen brede deuren hebben en liften zodat ook mensen met een rolstoel makkelijk meekunnen.
Specifieke aanpassing
Algemene toegankelijkheid is niet voldoende. Soms is een specifieke aanpassing nodig. Ook als de gewone bus heel toegankelijk is, kunnen sommige mensen daar niet in mee. Dan is toch een speciale bus nodig. Een ander voorbeeld is extra hulp voor scholen om leerlingen met een beperking les te geven.
Individuele aanpassing
Mensen met beperkingen hebben soms ook individuele aanpassingen nodig. Een rolstoel is een voorbeeld van een speciale individuele aanpassing. Een ander voorbeeld is een eigen coach of assistent op school of werk.