Een werkzoekende met een Nederlandse naam heeft 60% meer kans op een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek dan iemand met een Arabische naam. Als werkgevers daar om vragen, neemt 70% van de uitzendbureau’s geen allochtonen aan.
De economische crisis heeft de afgelopen jaren de discriminatie op de arbeidsmarkt verergerd. En onlangs riep de Raad van Europa Nederland op om discriminatie bij sollicitaties actiever te bestrijden.
Dat het gebeurt staat buiten kijf, maar wat is er te doen tegen discriminatie op de arbeidsmarkt? Moeten discriminerende werkgevers harder worden aangepakt en zo ja, hoe? Wat kan de overheid doen? Moet er weer een banenplan komen of is het tijd voor allochtonen om zelf actie te voeren?
Over deze vragen werd gedebatteerd in een volle zaal met:
-Iris Andriessen, onderzoeker naar discriminatie bij het Sociaal Cultureel Planbureau
-Cyriel Triesscheijn, directeur RADAR (kenniscentrum voor gelijke behandeling)
-Dafna Holtzer, NBBU, branche organisatie uitzendbureaus
-Zihni Özdil, maatschappij historicus Erasmus Universiteit Rotterdam
-Wethouder werk, inkomen, zorg en bestuur Rotterdam
-KeklikYücel, PvdA kamerlid
Uitkomsten:
Werkgevers zijn zich vaak niet bewust dat ze mensen kiezen die op ze lijken. Stel een divers selectieteam samen. Maak werkgevers bewust van hun onbewuste selectiemechanismen.
Sanctioneer werkgevers die hardop discrimineren. Hier was niet iedereen het mee eens en bovendien gebeurt dit bijna nooit. De uitsluitingsmechanismen werken veel subtieler.
Gekleurde Nederlanders moeten veel meer van zich laten horen. Eis je recht op, dien een klacht in. Stop met selfsegregatie.
De overheid moet meer maatregelen nemen. Vond de overheid zelf niet persé. Denk aan quotamaatregelen of de oude Wet Samen.
Debatleider: Bahram Sadeghi